Niedoczynność tarczycy jest chorobą wywołaną niedoborem hormonu tyroksyny i wynikającym z tego niedostatkiem trijodotyroniny. Zbyt niska ilość obu hormonów w komórkach organizmu powoduje spowolnienie procesów metabolizmu.
Najczęstsze oznaki niedoczynności tarczycy to:
– zwiększenie masy ciała przy stosowaniu normalnej diety,
– sucha i szorstka skóra,
– częste uczucie zimna,
– problemy z koncentracją,
– ogólne uczucie zmęczenia i niska tolerancja wysiłku.
Ponadto przy zaawansowanej chorobie można zaobserwować wyraźne powiększenie obwodu szyi, tzw. wole tarczycowe.
Osoby, które zaobserwowały u siebie powyższe objawy, powinny mieć zrobione badania celem ustalenia poziomu hormonów tarczycy we krwi. Skierowanie wystawia lekarz rodzinny, a w przypadku potwierdzenia
nieprawidłowości kieruje pacjenta do specjalisty endokrynologa celem ustalenia właściwego leczenia.
Sam proces przezwyciężania choroby polega przede wszystkim na przyjmowaniu odpowiednich środków farmakologicznych, oczywiście ściśle według wskazań lekarza. Dodatkowo można go wspomóc odpowiednią dietą, bogatą w jod, żelazo, selen i cynk. Przeważnie zaleca się też zwiększyć podaż białka do poziomu 15 procent spożywanych produktów, co pomaga przy produkcji hormonów wzrostu odpowiedzialnych za spalanie tłuszczów i przyspieszenie przemiany materii. Trzeba przy tym pamiętać o odpowiednim nawadnianiu organizmu i wypijać około 6 szklanek wody dziennie.
Równie ważna jest kwestia, czego nie jeść przy niedoczynności tarczycy.
Należy unikać pokarmów zawierających goitrogeny (substancje wolotwórcze), które wpływając na metabolizm jodu prowadzą do zmniejszenia jego stężenia w organizmie, a co za tym idzie, na poziom wytwarzanych hormonów tarczycy. Szczególnie bogate w goitrogeny są rośliny z rodziny krzyżowych, a więc kapusta, brukselka, rzepa, kalarepa, jarmuż i kalafior. Trzeba wiedzieć, że mleko zwierząt karmionych paszą zawierającą substancje wolotwórcze też zawiera je w pewnych ilościach. Niewskazane jest ponadto spożywanie soi.
